Relatie-, gezins- en systeempsychotherapie is een benadering binnen de psychotherapie die zich specifiek richt op het begrijpen en verbeteren van interacties en dynamieken tussen individuen binnen hun relationele context, gezinssfeer, of breder systeem. In deze vorm van therapie worden moeilijkheden waarmee individuen worstelen niet geïsoleerd gezien, maar eerder begrepen in de context waarin ze zijn ontstaan, inclusief de invloed van overgedragen patronen en dynamieken over generaties heen. De therapie legt de nadruk op het creëren van een ondersteunende omgeving waarin dialoog terug mogelijk is en waar de balans tussen geven en ontvangen opnieuw in beweging kan komen.

Iedereen die beïnvloed wordt door het therapieproces krijgt in deze benadering aandacht, daarom kan contextuele therapie zowel individueel als relatiegericht verlopen. Het gezin en/of andere mensen uit de context van het individu kunnen in de loop van het therapieproces betrokken worden.